Πρόκειται για μια κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου και της θεατρικής παράστασης του Σάμουελ Χάντερ που παρουσιάζει την ιστορία ενός άντρα 270 κιλών που προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την κόρη του. Το έργο εξερευνά πολύπλοκα θέματα αυτοκαταστροφής, εθισμού και θλίψης – βαριά θέματα που δεν είναι καινούργια για τον Ντάρεν Αρονόφσκι ο οποίος υπογράφει τη σκηνοθεσία.
Πέντε facts για την ταινίας που (μάλλον) θα δώσει στον Μπρένταν Φρέιζερ το πρώτο του Όσκαρ:
1) Το Σεπτέμβριο του 2022, στο Φεστιβάλ Βενετίας, η «Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της, κερδίζοντας κοινό και κριτικούς.
2) Για τον ρόλο, ο Φρέιζερ περνούσε τέσσερις ώρες κάθε μέρα στο τμήμα μακιγιάζ για να φορέσει προσθετικά που ζύγιζαν έως και 136 κιλά. Μάλιστα χρειάζονταν από τέσσερις έως έξι ώρες μακιγιάζ και προετοιμασία, ενώ στα γυρίσματα ήταν εξοπλισμένος πάντα μ’ ένα σύστημα ψύξης ανάλογο μ’ εκείνο των οδηγών αγώνων.
3) Ο Φρέιζερ για τον ρόλο του Τσάρλι, δούλεψε με έναν δάσκαλο χορού επί μήνες πριν από τα γυρίσματα για να καταλάβει πώς θα κινείται ο χαρακτήρας του με τα περιττά κιλά και συμβουλεύτηκε τον Συνασπισμό Δράσης για την Παχυσαρκία. Ο ηθοποιός μάλιστα δήλωσε: «Ανέπτυξα μύες που δεν ήξερα ότι είχα. Αισθάνθηκα ακόμη και ένα αίσθημα ιλίγγου στο τέλος της ημέρας, όταν αφαιρέθηκαν από πάνω μου όλα τα βοηθήματα- ήταν σαν να βγαίνεις από την αποβάθρα και να μπαίνεις σε ένα πλοίο στη Βενετία. Αυτή η αίσθηση του κυματισμού».
4) Ο Ντάρεν Αρονόφσκι δήλωσε ότι προσπαθούσε να γυρίσει την ταινία για μια δεκαετία, η διαδικασία είχε «κολλήσει» στην επιλογή για το ρόλο του Τσάρλι (του πρωταγωνιστή), μέχρι που είδε στο YouTube ένα τρέιλερ της ταινίας «Journey to the End of the Night» με πρωταγωνιστή τον Φρέιζερ, οπότε και του έκανε «κλικ» ώστε να τον επιλέξει.
5) Η επιλογή του Φρέιζερ άνοιξε και μια συζήτηση για το κατά πόσο θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ένας ηθοποιός που χρειάστηκε να παχύνει και να φορέσει ειδική στολή για να ενσαρκώσει το ρόλο. Ο σκηνοθέτης της ταινίας έδωσε την απάντησή του: «Οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν μακιγιάζ από τις απαρχές της υποκριτικής, είναι ένα από τα εργαλεία τους. Και όσα κάναμε για να απεικονίσουμε τον ρεαλισμό του μακιγιάζ δεν έχουν ξαναγίνει».